Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ο βασιλιάς δεν ήταν απλός γυμνός ... ήταν και παντελώς ανίκανος !


Τελευταίως δεν ανοίγω καν την τηλεόραση, το τέρας του λαικισμού έχει αφεθεί ελεύθερο λίγο πριν τις εκλογές και απειλεί την νοημοσύνη μας. Όλοι οι υποψήφιοι για την προεδρία, οι αυλικοί τους, τα κομματόσκυλα και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι αλληλοκατηγορούνται σε καθημερινή βάση. Οι μεν κατηγορούν την κυβέρνηση ότι βύθισε τη χώρα σε μια βαθιά ύφεση και ακόμη στο παρά πέντε αρνείται να πάρει μέτρα. Χαρακτηρίζοντας την αφερέγγυα και ότι στερείται πολιτικής νομιμοποίησης. Ενώ σε κάθε δελτίο ειδήσεων το κόμμα της κυβέρνησης κατηγορεί την αντιπολίτευση για τα αντιλαικά μέτρα που προτείνει και τον νεοφιλελευθερισμό που την χαρακτηρίζει.
 
Το κύριο χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης Χριστόφια που έγινε αντιληπτό τα τελευταία δύο χρόνια είναι η παντελής ανικανότητα. Ανικανότητα εσωτερικής πολιτικής, ανικανότητα διαχείρησης κρίσεων, ανικανότητα οικονομικού ελέγχου, ανικανότητα απόδοσης ευθυνών όπου αυτές ανήκουν και πάει λέγοντας. Η ανικανότητα όμως αυτή δεν είναι μόνο μειωμένη ικανότητα, αλλά μια επεξεργασμένη πολιτική επιλογή της κυβέρνησης. Οι από ανέκαθεν Κυπριακές κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα εξουσίας έπρεπε να είναι ευρηματικά και επινοητικά ούτως ώστε να μπορούν να καρπώνονται ανενόχλητοι, και να σφετερίζονται το δημόσιο πολιτικό αγαθό. Γενιές και γενιές πολιτικών εκπαιδεύτηκαν στην διαφθορά ούτως ώστε να μπορούν να αποδώσουν καλύτερα στη δουλειά για την οποία προορίζονταν, που δεν ήταν άλλη από την εικονική παραγωγή διοικητικού έργου το οποίο θα ευκολύνει μόνος τους ίδιους, τους σπόνσορες και τους πελάτες τους.
 
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις δεν διακατέχονταν ακριβώς από ανικανότητα, αλλά από μια επαρκής και πολύ σωστά σχεδιασμένη ανεπάρκεια. Πλέον είναι εμφανές ότι το προσωπικό των κομμάτων χαρακτηρίζεται από εξαιρετική αδυναμία ώστε να διαχειριστεί την οποιαδήποτε κρίση, από τα απλά πράγματα καθημερινής διοικητικής λειτουργικότητας, μέχρι μεγάλες καταστροφικές απώλειες όπως αυτήν στο Μαρί. Το τελευταίο παράδειγμα ανέπαρκειας του πολιτικού μας συστήματος είναι η στάση τους μπροστά σε ένα γραφειοκράτη τροικανό υπάλληλο. Προφανώς τώρα που η ανεπάρκεια τους είναι εμφανής, αδυνατούν να λειτουργήσουν λογικά, αλλά μπορούν ακόμη με μεγάλη ευκολία να υπογράψουν μια απόφαση για ιδιωτικοποίηση του κρατικού μας πλούτου.
 
Οι ανεπάγγελτοι ή/και ατάλαντοι, ως επί το πλείστων, ανθρώποι των εξουσιαστικών ελίτ, έκτισαν και οργάνωσαν την καριέρα τους σε μια επιλεκτική αβουλία και ανεπάρκεια. Έτσι αυτό έγινε το κύριο χαρακτηριστικό της επιλογής τους από το σύστημα που υπηρετούν, αυτό είναι και το προεξέχον χαρακτηριστικό για την καριέρα τους. Στόχος κάθε νέου πολιτικού είναι καταρχάς η ανάδειξη του μέσα στο κόμμα του και στην συνέχεια η ανάδειξη του στο κυβερνητικό σχήμα. Η ανάδειξη του βασίζεται στην επιμελή ανικανότητα του να διοικήσει και στην ενσυνείδητη απραξία του. Ο πολιτικός αυτός είναι απαραίτητο να χαρακτηρίζεται από αδύναμη προσωπική βούληση αλλά υπακοή και αποφασιστηκότητα όταν πρόκειται για τις αρχές του κόμματος που υπηρετεί.
 
Η χώρα μας χαρακτηρίζεται από μια εγγενή ανωριμότητα. Στην Κύπρο ποτέ δεν ωρίμασαν οι συνθήκες που θα οδηγούσαν σε οιανδήποτε αλλαγή. Όλα συνέβησαν γρήγορα και συνήθως εκβιαστηκά. Από την υπογραφή του συντάγματος μας, την διαίρεση της χώρας μέχρι και την ένταξη της στην ΕΕ. Ποτέ δεν μελετήθηκαν οι τροποποιήσεις των κοινωνικών ανασυγκροτήσεων, απλά έγιναν βίαιες κανονιστικές εισβολές και εισροές. Η κυπριακή πολιτική και οικονομική ελίτ, εισήλθε στη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαική Ένωση, χωρίς να κατέχει την ιστορική γνώση και τα μέσα με την βοήθεια των οποίων θα συγκροτούσε τις οικονομικές της θέσεις και την πολιτική της πορεία, απλά έγιναν απλοί ακόλουθοι της ΕΕ. Αυτό ακριβώς καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα ... την πολιτική ανικανότητα που μας κατέστησε απλούς ακόλουθους στη χώρα μας.