Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Η μήτρα



Κολυμπήσαμε γρήγορα, πιο γρήγορα από τους άλλους. Πιο γρήγορα από τον πρώτο, ήμασταν ο πρώτος...ο γρηγορότερος. Φτάσαμε στο υγρό τοίχωμα του, συναντηθήκαμε και τότε γίναμε ένα. Εννέα ολόκληρους μήνες πριν γεννηθούμε.
Αυτό το λίγο απ΄τη μαμά, αυτό το λίγο απ΄τον μπαμπά, αυτό το λίγο που έγινε ένα, που έγινε πολύ, που μεγάλωσε και έγινε εμείς! Έγινε το εγώ!
Πλεύση και ζεστασιά για εννέα μήνες, ήχοι απόκοσμοι από κάπου έξω, κάπου μακριά. Γνώριμος μονάχα ο παλμός, ρυθμικός να σου θυμίζει πως δεν είσαι μόνος όσο μεγαλώνεις.

Τότε κάτι βίαιο σε έσπρωξε έξω από τον κόσμο σου, κάποιος σε τράβηξε από τη ζεστασιά της μήτρας. Αέρας γέμισε τα πνευμόνια σου για πρώτη φορά....και έκλαψες! Αυτός ήταν ο άλλος κόσμος! Έφτασες!

Φως, το φως το είδες; Και ο ήχος...από παντού, απροσδιόριστος. Πόσο πολύ  θέλεις να επιστρέψεις στη ζεστασιά της μήτρας που σε μεγάλωσε; της μήτρας σου, γιατί δικιά σου ήτανε για εννέα μήνες.

Σαν μεγαλώσεις μόνος κοιμάσαι. Μα κάθε τόσο σαν μόνος νοιώσεις στο κρεβάτι σου, τότε τυλίγεσαι, ενστικτωδώς γυρνάς στην μήτρα. Εμβρυϊκή στάση και εσύ να αιωρείσαι στο σάκο σου, στη ζεστασιά της μάνας. Πως αλλιώς να καταπιείς πως τα πάντα αλλάζουν! Το παράπονο σου ένα ήταν μα ποτέ δεν το ένοιωσες, δεν ήθελες να σε σπρώξουν έξω από τη μήτρα, εκείνος ήταν ο κόσμος σου και θα σου λείπει όσο και αν δεν το θυμάσαι καν!






 


1 σχόλιο: