Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

να μου κάνει πα πα πα


Κάποτε περιμέναμε για κάτι...το μικρό διάλειμμα των 15 λεπτών στο δημοτικό, τον Αϊ Βασίλη με τα δώρα που ξέραμε ποιος τα πλήρωνε, την τελική γιορτή για να σηματοδότηση το καλοκαίρι, κάποτε κάτι περιμέναμε.
Περιμέναμε να μεγαλώσουμε, τι ακριβώς νομίζαμε ότι θα μας περίμενε μετά το μεγάλωμα? Ο κόσμος των ονείρων μας η ο κόσμος που θα φτιάχναμε με τα όνειρα μας.
Τελικά ίσως το καλύτερο κατοικίδιο να είναι το παπάκι, να μου κάνει πα, να μου κάνει πα πα πα. Ίσως και ένα κουνελάκι να μου κουνάει τα αυτιά.
Και δεν μου καίγεται καρφί αν μεγάλωσα, δεν μου αρέσει ο κόσμος των μεγάλων....ίσως να ξανάρθει όταν θα χω πια χαθεί και θα με έχουν θάψει και θα έχω μαραθεί.
Κι ας μην σου καίγεται καρφί κι ας συνήθισες και εσύ.

                            μια ψυχή απόκοσμη που έπρεπε να αποδράσει
 
Θυμόμαστε μεγάλους ανθρώπους σαν το Νικόλα, ο μοναδικός που κατάφερε να αποδράσει από ένα ψεύτικο κόσμο πριν τον καταπιεί, μια ψυχή απόκοσμη που δεν ανήκε εδώ στα γήινα. Σε όσους έκαναν καριέρα και δίσκους πατώντας στη δουλειά του να τους θυμίσω πως ο Νικόλας αν και Άσιμος έγινε Διάσημος και Αθάνατος!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου